Biegł jak najszybciej mógł. Goniło go coś dziwnego. Czarna postać z czerwonymi, świecącymi się oczami. Na dodatek warczało groźnie, ale to na pewno nie było zwykłe zwierzę. Zwinnie omijał wszystkie drzewa w niezwykle ciemnym i zamglonym lesie. Bestia była coraz bliżej, a on czuł, że traci siły. Miał ranę na prawym policzku od zahaczenia w gałąź podczas ucieczki. Potknął się o głupi korzeń i upadł. To był koniec. Zginie. Poczuł wielkie łapy zaciskające się na jego koszulce. Besta rzuciła jego ciałem o drzewo. Krzyknął z bólu. Czarna postać zbliżyła się do niego, a on tylko widział jej oczy. To było wręcz przerażające. Dłonie, a raczej macki, potwora zacisnęły się na jego szyi podnosząc go kilkanaście centymetrów nad ziemię. Brakowało mu tchu, dusił się. Jego twarz stawała się czerwona, wręcz purpurowa. Wtedy stało się coś dziwnego. Coś przeszyło tułów postaci jednocześnie zabijając ją. Ciało chłopaka opadło na ziemię. Nad nim stanęła piękna dziewczyna o niebieskich oczach, które dziwnie połyskiwały w świetle księżyca. Chciał coś do niej powiedzieć, ale czuł, że traci przytomność. Jego oczy powoli zaczęły się zamykać i...
Obudził się zlany zimnym potem. Szybko wstał z łóżka i pobiegł do łazienki. Chlusnął sobie zimną wodą z kranu w twarz. Spojrzał się w lustro... Zamurowało go. Rana na prawym policzku ze snu była prawdziwa. Może nie leciała z niej krew, ale była widoczna.
- Jak to możliwe? - wyszeptał sam do siebie. - Przecież to był tylko sen...
Obudził się zlany zimnym potem. Szybko wstał z łóżka i pobiegł do łazienki. Chlusnął sobie zimną wodą z kranu w twarz. Spojrzał się w lustro... Zamurowało go. Rana na prawym policzku ze snu była prawdziwa. Może nie leciała z niej krew, ale była widoczna.
- Jak to możliwe? - wyszeptał sam do siebie. - Przecież to był tylko sen...
Hejka!
OdpowiedzUsuńWeszłam na Twojego bloga, dość przypadkowego i pierwsze, co zobaczyłam to prześliczny szablon i gif Dylana <3 I postanowiłam, że przeczytam ten prolog. Tak, to wszystko przez tego Dylana :D I wiesz co? Spodobało mi się! To chyba wszystko przez tę tajemnice. Kim jest ta dziewczyna? Dlaczego mu pomaga? Jakim cudem po obudzeniu ma te rany? Ogólnie cały sen był fajnie napisany. Jakieś zwierzę(?), demon(?), wilkołak(?) go goni, i kiedy już właściwie go dopadło i nie ma drogi ucieczki, pojawia się piękna niewiasta, która go ratuje. A to wszystko jest snem.
Cóż nie wiem, co jeszcze dodać, bo prolog naprawdę króciutki, jak to prolog. Ogólnie wszystko mi się podoba i jestem ciekawa co dalej wymyślisz :D No i ten Dylan, no :)
Czekam co będzie dalej!
+ Obserwowane!
Ściskam,
Carmen
_________
Jakby, co to ja z tego bloga jestem --> http://heksville.blogspot.com/
Można sprawdzić, jak się chce, ale nie nalegam :D
To jest idealne, kocham takie powieści. :)
OdpowiedzUsuńNiesamowity prolog i czekam na więcej. :)